Lieve allemaal,

Het is zo apart om te ervaren dat een plek die een paar weken geleden nog volledig onbekend was nu al zo vertrouwd voelt. Ik begin me hier echt thuis te voelen en moet er voorlopig nog niet aan denken om weer naar Nederland te gaan. Maar gelukkig heb ik nog even voor de boeg. :-)
De mensen op het project zijn zó vriendelijk en we hebben regelmatig boeiende gesprekken over de verschillen tussen het leven in Nederland en Oeganda.

Maandag kwam er een groep vrijwilligers uit Nederland en samen met hen hebben we het drop-in centre weer een fris kleurtje gegeven. De jongens hielpen ijverig mee en deden op hun manier echt hun best. Al gaat het er allemaal iets minder zorgvuldig en georganiseerd aan toe dan in Nederland.. haha.
Dinsdag waren de Nederlandse vrijwilligers ook op het project en toen hebben ze allerlei spelletjes georganiseerd. De kinderen vonden het heel leuk om te doen.
Helaas ging het op diezelfde dag niet zo goed met een jongetje van de drop-in centre. Van het een op het andere moment was hij erg ziek. Het zag er even niet zo goed uit. Hij gaf meerdere keren over en was op een bepaald moment bijna niet meer aanspreekbaar. Nadat hij in het ziekenhuis werd behandeld, knapte hij gelukkig op. Ik heb er die dag vaak aan gedacht en was vooral bezorgd over hoe het zou aflopen. Het was fijn dat ik woensdagmiddag met iemand die op het project werkt bij hem op bezoek mocht komen in het ziekenhuis. En voor hem was het een welkome afleiding. :-) We hebben er 2 uur gezeten. Ik vond het aandoenlijk om te zien dat zo'n jongetje helemaal alleen in het ziekenhuis verbleef zonder dat er familie was die er voor hem kon zijn. Inmiddels is hij gelukkig weer helemaal de oude.

Het weer was de afgelopen week heerlijk, we hebben alleen maar zonnige en droge dagen gehad. Vorige week was dat wel wat anders. We hadden toen regelmatig heftige regenbuien die vaak wel een paar uur aanhielden. Officieel begint het regenseizoen pas half oktober, maar het weer schijnt ook hier in Oeganda behoorlijk van slag te zijn. Eén keer heeft het zo hard geregend dat de straat eruit zag als een rivier. Gelukkig had ik een heel moedige boda boda driver die het zag zitten om het water te trotseren. :-)

Afgelopen zaterdag heb ik met een aantal andere vrijwilligers uit het huis een boda boda tour gemaakt door Kampala. We hebben een aantal hoogtepunten van Kampala bezocht, waaronder de Gaddafi moskee (grootste in Oeganda), Kabaka's Palace en een lokale markt. Voordat we de moskee in mochten, moesten we als vrouwen een hoofddoek om en degenen die een broek droegen, kregen een sjaal als omslagdoek om zich heen gedrapeerd.
Vanaf de toren van de moskee hadden we een mooi uitzicht over Kampala en konden we goed zien dat de stad op zeven heuvels gebouwd is.
Tijdens de tour hebben we als een echte local Rolex gegeten. Dit is een pannenkoek (chapati) met daarin een omelet en groenten. Je kunt het langs de weg kopen voor maar 2000 shillings (€0,50). Het leuke van het contact met locals is ook dat ze je van hun lokale eten laten proeven. Zo had iemand op het project deze week chapati mee genomen en iemand anders weer cassave. Chapati is een hartige pannenkoek en cassave is een soort gefrituurde wortelknol met een laagje paneermeel. Inmiddels eet ik niet meer elke dag pocho en bonen als lunch (zie een van mijn eerdere blogs), want helaas protesteert mijn buik daartegen.

Afgelopen zondag heb ik voor het eerst een lokale kerk bezocht. Ik ben naar de Watoto Church geweest en dit is een vrij moderne Engelstalige kerk in Oeganda met veel worship. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me er niet helemaal thuis voelde en ben aan het kijken voor een andere lokale kerk die beter aansluit. Je hebt zoveel kerken in Oeganda, waardoor het best lastig zoeken is.

's Avonds kunnen we hier niet zelfstandig de deur uit vanwege de veiligheid. Dit vind ik wel jammer. Je hebt daardoor wat minder vrijheid dan thuis. Overdag is er veel sociale controle en daarom is het dan veilig om alleen op pad te gaan, maar 's avonds valt dit helemaal weg. Wel zijn we er in de afgelopen weken twee keer als groep op uit gegaan 's avonds. We zijn met 12 mensen in het vrijwilligershuis en koken om de beurt in tweetallen, maar af en toe is het ook heerlijk om gewoon te gaan uiteten. :-)

Het wordt weer tijd om te gaan afronden! Iedereen bedankt voor de appjes en berichtjes! Ik reageer niet altijd meteen (zelfs hier heb ik het nog druk ;-), maar het wordt zeker gewaardeerd!
Als je het trouwens handig vindt om een melding te krijgen als er weer een nieuwe blog online staat, kun je je emailadres achterlaten op deze pagina.

Liefs uit Oeganda,
Willeke