Of mijn beeld van de Oegandese bevolking veranderd is na de overval? Nee! Zeker niet! Ik ben in korte tijd van deze mensen gaan houden. Voor sommige mensen klinkt de overval als ieen bevestiging dat Oeganda inderdaad een onveilig land is om als westerling naartoe te gaan. En dat je daar dit soort gebeurtenissen kunt verwachten. Om over de racistische opmerkingen nog maar te zwijgen. Nee, wat er gebeurd is, is niet goed te praten. Maar om dit alle Oegandezen aan te rekenen is zó kortzichtig. Er zijn veel mensen in Kampala die zich schamen voor wat er gebeurd is. Ik kan me door de negatieve opmerkingen verontwaardigd voelen en merk dat ik juist daardoor de behoefte heb om een tegengeluid te laten klinken. Want Oegandezen hebben mij geraakt met hun manier van leven. Juist de eenvoud, kalmte, de typerende Afrikaanse vriendelijkheid, behulpzaamheid, warmte, betrokkenheid en gastvrijheid sieren hun samenleving. En daarom voelde ik me er thuis. Ik mis deze mensen enorm en ben dankbaar dat ik voor een maand in hun leven mocht delen!

Has my image of the Ugandan people changed after the robbery? No! Really not! In short time I started to love this people. For some people, the robbery sounds like a confirmation that Uganda is indeed an unsafe country to go to as a westerner. And that you can expect such incidents there. Without to mention the racistic comments. No, what has happened was not good. But it is so short-shighted to blame all the people from Uganda. There are many people in Kampala who are ashamed about what has happened. I feel indignant about the negative comments and the more I want to share a different noise. The Ugandan people have touched me with their way of life. Especially the simplicity, calmness, typical African kindness, helpfullness, warmth, involvement and hospitality are so beautiful in that society. And that's why it felt like home so soon. I miss this people so much and am thankful that I could be a part of their life for one month!