Deze week heb ik het besluit genomen om niet op korte termijn naar Oeganda terug te gaan. Ik vond het lastig om een goede keuze te maken en ik heb lang getwijfeld. Ik had het idee om nog een maand terug te gaan in november. In gedachten heb ik me geprobeerd voor te stellen hoe het zou zijn als ik weer terug ben in Kampala. Ik twijfelde vooral of ik me in de avonden en nachten veilig zou voelen. Dit gaf de doorslag om voor nu toch in Nederland te blijven. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het er moeilijk mee heb. Gek genoeg nog meer dan met de overval zelf. Lang heb ik naar deze reis uitgekeken en maanden van voorbereidingen gingen eraan vooraf. En nu ben ik zo snel en onverwacht weer terug in Nederland. De eerste week nadat ik terug was, had ik het er moeilijk mee om mijn draai weer te vinden. Nog steeds blijft het een beetje zoeken. Vooral ook omdat ik tot eind november nog verlof heb en niet eerder aan het werk kan.

In de afgelopen weken is er veel meegeleefd. Ik wil jullie daar allemaal hartelijk voor bedanken. En ook voor de betrokkenheid tijdens mijn verblijf in Oeganda. Voor nu is dit mijn laatste blog. Bedankt voor het meelezen! Ik ben niet meer in Oeganda, maar de ervaringen en herinneringen hoef ik gelukkig niet achter te laten. Terug in Nederland besef ik meer dat een leven van luxe en materiële bezittingen niet gelukkig maakt. Het gaat om andere dingen in het leven. Ik heb Oegandezen gezien die in een leven met weinig bezittingen zich tot in de kleinste dingen afhankelijk weten van God en kinderlijk eenvoudig hun vertrouwen op Hem stellen. Ik hoop dat ik deze lessen vast mag houden en deel ze ook graag met jullie.


1 Wat de toekomst brengen moge,
mij geleidt des Heeren hand;
moedig sla ik dus de ogen
naar het onbekende land.
Leer mij volgen zonder vragen;
Vader, wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen
met een rustig, kalme moed!

2 Heer, ik wil uw liefde loven,
al begrijpt mijn ziel U niet.
Zalig hij, die durft geloven,
ook wanneer het oog niet ziet.
Schijnen mij uw wegen duister,
zie, ik vraag U niet: waarom?
Eenmaal zie ik al uw luister,
als ik in uw hemel kom!

3 Laat mij niet mijn lot beslissen:
zo ik mocht ik durfde niet.
Ach, hoe zou ik mij vergissen,
als Gij mij de keuze liet!
Wil mij als een kind behand'len,
dat alleen de weg niet vindt:
neem mijn hand in uwe handen
en geleid mij als een kind.

4 Waar de weg mij brengen moge,
aan des Vaders trouwe hand,
loop ik met gesloten ogen
naar het onbekende land.


Liefs, Willeke

P.S. Voor de bestemming van de donaties zijn we nog in gesprek met het project en Doingoood. Er is al nagedacht over een bestemming voor het geld, maar we moeten het nog concreet afstemmen. Door ons plotselinge vertrek uit Oeganda is dit iets anders gelopen dan gepland. Als ik meer duidelijkheid heb, zal ik jullie via de donatiepagina laten weten waar het geld voor gebruikt gaat worden.